Selim ATAŞ
SEVGİ VE MERHAMET

Evet, sevgi merhametle bir bütündür. Yunus Emre, yaratılanı severim yaratandan ötürü demiştir. Birçok yaratıkta sevgi vardır. Merhamet sınırlıdır. Yırtıcı hayvanlarda sevgi var, merhamet yok denebilir. Yavrusunu sever, başka bir hayvana ve yavrusuna ise acımaz.
Bazı insanlar parayı sever, bazıları nefsinin isteklerini sever. Bazıları yardım sever, bazıları eğlenmeyi, dünya hayatını sever. Bazı insanlar ise ameli salihayi ve ebedi saadeti sever.

En iyi sevgi ana sevgisidir. Tavuk yavrusu için aslana saldırır. Çünkü o bir anadır. Aynı şeyi başka hayvanlar da yapar.
                Ana yavrusunu doğurur, bağrına basar. Uyusun diye kendisi uyumaz, uyandığı zaman emzirir, temizliğini yapar. Ninniler söyleyerek yavrusunu uyutur...
                Baba ise evinin geçimini sağlamak için çalışır çırpınır, birçok zorluklara rağmen ailesinin ihtiyaçlarını temin eder. Sevilen, sevenin kıymetini bilmelidir. Veya ne kadar biliyordur? Asıl mesele de budur…
                Sevilen yavru büyür, artık bütün ihtiyacını kendisi temin etmeye çalışır. Evet büyümüştür, onun büyümesine sebep olan ana ve babasının kıymetini ne kadar biliyordur? Ana ve babanın hakkı ödenmez anlayışıyla davranana ne mutlu...
                Adamın biri çok mu çok sevdiği bir kızla evlenir. Devam eden hayat ve geçen zaman dahilinde bir oğlan çocukları dünyaya gelir. Mutlu bir aile olarak hayatlarına devam ederler. Yaşlı babasından bıkmaya başlayan evladının hanımı, bir müddet geçtikten sonra kocasına; ben babanı bu evde görmek istemiyorum der. Adam kesinlikle ben babamdan ayrı yaşayamam, babanın emeği unutulmaz der. Hanımı ya baban ya da ben diyerek kocasını sıkıştırmaya başlar...
                Hanımını çok seven adam, zor durumda kalır. Ve hanımına çok yalvarır, hanımı kesinlikle bu evde ya baban kalır ya da ben der... Adam hanımından ayrılmak istemez. Hanımı der ki babanı sepete koy, götür bağlığa bırak der. Hanımından ayrılmak istemeyen adam, babasını sepete koyup bir derenin yamacına bırakır. Ve sepeti de orada bırakarak gitmek isterken, babası seslenir oğluna; sepeti burada bırakma, al götür. Sana lazım olacak, ben de babamı sepetle buraya bırakmıştım der...
                Yaptığından pişman olan adam babasını alıp evine gider. Olup bitenleri hanımına anlatır. Der ki ben babamdan vazgeçmem, sen istersen evinde kal, istersen de git der. Hanımı biraz düşündükten sonra yapmış olduğu hatadan vazgeçer...